บทความ

กำลังแสดงโพสต์จาก พฤษภาคม, 2017

เมื่อแม่ท้อ...จะหากำลังใจจากที่ไหน

รูปภาพ
จาก.....ได้เฝ้ามองลูก เติบโต ฉลาด และสดใส จาก.....ได้เห็นลูกกินอิ่ม นอนหลับ ขับถ่ายคล่อง จาก.....รอยยิ้ม เสียงหัวเราะ ลูกสนุก สุขใจปอง จาก.....อ้อมกอดของ เราแม่ลูก กอดกันเกลียว จาก.....อาหารอร่อยๆที่พ่อจ๋า ตระเตรียมให้ จาก.....จานชามกองใหญ่ๆ พ่อล้างเกลี้ยง จาก.....หัวใจที่ใส่ใจ ห่วงใย คอยหล่อเลี้ยง จาก.....ความเพียรไม่เกี่ยงงาน พ่อฝ่าฟันเพื่อบ้านเรา จาก...การช้อปของออนไลน์ ได้สดชื่น จาก...การกินแม้ดึกดื่น ได้คลายหิว จาก...กระเตงลูกเที่ยวนอกบ้าน แบบชิลๆ จาก...ได้นั่งฟิน เขียนถึงลูก แม่สุขใจ จาก...ชีวิตต่อแต่นี้ จะเลือกมีความสุข จาก...ล้มลุกคลุกคลานคนเดียว สนุกไม่ จาก...เคยท้อแล้วถอย ขาดกำลังใจ จาก...นี้ไป เราจะสู้ สู้เพื่อลูก....ไปด้วยกัน - - แด่โมณา 9 เดือน ด้วยความรักจากใจแม่ - -

พี่อ้อยพี่ฉอดคะ...เราควรไปเยี่ยมเพื่อนคลอดลูกที่ รพ. ดีไหม?

รูปภาพ
บางทีก็อยากยกหูหาพี่อ้อยพี่ฉอดเหมือนกันนะ เห็นใครๆมีปัญหาอะไรก็ถามพี่เค้าได้ทุกเรื่อง 555+ แต่ปัญหาเรื่องนี้ พอเป็นคนที่คลอดลูกเอง ถึงได้รู้ว่า มันคือปัญหา ! ถ้าไม่ได้เป็นแม่เองจะไม่มีข้อสงสัยแบบนี้เลย แต่โชคดีที่ได้เป็นแม่คนในโค้งเกือบสุดท้ายของชีวิต เลยได้มีประสบการณ์เป็นคุณแม่คลอดใหม่ ที่ต้องมีคนมาเยี่ยม ทั้งเพื่อนที่ทำงาน เจ้านายใหม่ เจ้านายเก่า เพื่อนมหา'ลัย น้องที่ทำงานเก่า เพื่อนพี่ที่สนิท รุ่นพี่ที่...นู้น นั่น นี่ บางคนก็มาทั้งครอบครัว ก็เลยเกิดความรู้สึกสองอย่างที่ต่างกันโดยสิ้นเชิง อย่างแรกก็คือ ปลื้มใจที่ทุกคนมาด้วยใจที่ยินดี มาดีใจไปกับเราที่มีสมาชิกใหม่ อย่างที่สองคือ เหนื่อยมากกกกกกกก เพราะร่างกายก็ไม่พร้อม สภาพก็ไม่พร้อม ลูกก็ต้องฝึกให้เข้าเต้า เต้าเราก็ไม่อยากให้คนมาเยี่ยมเห็น (อายนะคะ) ความรู้สึกขัดแย้งประดังประเดเข้ามา จนต้องบอกตัวเองว่า ถ้ามีเพื่อนคลอดจะไม่ไปเยี่ยมที่ รพ. หรือถ้าไปก็จะแอบไปแล้วรีบกลับ แบบฝากของไว้ ทิ้งโน้ตไว้ ให้รู้ว่ามาแล้วนะก็พอ ย้อนไปเมื่อ 8 เดือนกว่าๆ ตอนที่เพิ่งคลอดโมณาวันแรกเลย ที่เคยเล่าว่าเป็นคนกลัวเข็มกลัวหมอกลัวแผล ย่อมทำให้รู...

ลูกสาวหน้าเหมือนพ่อ...แล้วดียังไง

รูปภาพ
คงไม่ใช่แค่หน้าหรอกค่ะที่ลูกสาวสุดที่รัก เทใจไปทางพ่อหมด แต่ทั้งสีผิว นิ้วมือ นิ้วเท้า ก็ก๊อปปี้มาด้วย บางอย่างแม่ก็กลุ้มนะคะ เพราะสาวสวยอย่างเราจะไปมือใหญ่ เท้าหนา มันไม่งามค่ะลูก มาทางแม่บ้างก็ได้ ...นะ...นะ...แม่ขอร้อง ตอนแรกแม่ก็น้อยใจนิดหน่อย ที่ใครๆก็เรียกหนูว่า ตาหนุ่ยน้อย ฉบับย่อส่วน แถมเปลี่ยนร่างเป็นสาวน้อยซะด้วย ขนาดอุ้มไปเดินเล่นแบบพ่อไม่ได้ตามด้วย ทุกคนที่เจอทั้งรู้จักและไม่รู้จัก ก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่า "..เหมือนพ่อแน่เลย ดีแล้วนะลูกสาวหน้าเหมือนพ่อ ดีๆๆ...." แม่ชักอยากรู้แล้วล่ะว่าดียังไง โอเค ถ้าลูกจะจมูกโด่งแบบพ่อ มีลักยิ้มแบบพ่อ หน้าเล็ก(กว่าแม่นิดนึง) แต่ลูกจ๋า มือแม่เท้าแม่สวยกว่าพ่อนะ แม่อยากให้ลูกได้ไปบ้าง ส่วนสีผิวแม่คงห้ามไม่ไหว แต่ล่าสุดนางงามบ้านเราที่ไปสร้างชื่อเสียงในการประกวดมิสยูนิเวิร์ส ก็ผิวสีน้ำผึ้งนี่แหละ แม่ก็เลยยอมก็ได้ ถ้าหนูจะมาทางนี้ 555+ ที่พูดมาทั้งหมด ดูเหมือนจะเป็นความรู้สึกส่วนตัวแม่ล้วนๆ แม่เลยลองไปถามคุณอากู๋เล่นๆ เผื่อมีคำตอบอะไรที่น่าสนใจ ว้าว! ดูนี่สิ แม่ไปเจออะไรเด็ดๆ จากการค้นหาประโยคที่ว่า "ลูกสาวห...

ฉันมาไกล..ในวัย 41 อยากย้อนไปตอน 14 ม.2 ห้อง 1

รูปภาพ
คุณพระ !! ฉันเดินทางมากว่าครึ่งชีวิตแล้วเหรอเนี้ย ฉันเพิ่งมีลูก ฉันยังไม่ได้ทำอะไรอีกหลายอย่างที่อยากทำ แต่ชีวิตไม่ได้เป็นของฉันคนเดียวอีกต่อไป ดูนั่นสิ นางฟ้าตัวน้อยของฉันกำลังหลับปุ๋ย นี่แหละเป็นเวลาที่ฉันมีความเป็นส่วนตัวที่สุด 😀 ก็แค่เที่ยงคืนถึงตี 3 กว่าๆเอง แต่ฉันจะตื่นมาเพื่อ... สุขสันต์วันเกิดไง!!! รู้ไหม เธอแก่มากที่สุดตั้งแต่เกิดมาเลย 5555+ อย่าๆ อย่ายิ้มเยอะ ตีนกามาทั้งรังแล้วจ้าาาา เฮ้อ.. บางทีก็ไม่อยากถึงวันเกิดเลย ให้ตายเหอะ คิดแบบนี้ตั้งแต่อายุ 35 แล้ว เป็นวัยที่ไม่กล้าจะบอกอายุตัวเองกับใครเลย น้องๆที่ทำงานด้วยกันชอบถาม "พี่มุ่ยอายุเท่าไหร่?" ไม่ค่อยเข้าใจว่าอยากรู้จริงๆ หรือจะด่า หรือว่าจะชม มันก็คิดได้หลายๆทาง ที่จำได้แม่นคือ ตอนยังไม่ 30 ก็มีเพื่อนร่วมงานเข้าใจว่า อายุเราปาไป 34-35 แต่พออายุ 30+ จริงๆ ก็มีคนมองว่าไม่ถึง เอิ่ม ควรจะภูมิใจดีไหม 5555 ความสุขของคนวัยฉันก็คงไม่พ้น นั่งย้อนนึกถึงอดีตส่วนดีๆ คิดถึงตัวเองตอน 14 เอ...มีความรักรึยังนะ อิอิ จำได้แต่ว่าเลื่อนห้องจาก ม.1/6 กระโดดไปอยู่ห้อง King ม.2/1 เพราะสอบได้ที่ 1 ของโรงเรียนแบบฟลุคๆ แต่พอย้...

ตบมือแปะๆ เรื่องเล็กๆที่ทำให้แม่ยิ้ม

รูปภาพ
  สองสามวันนี้เห็นลูกเริ่มรู้จักการตบมือ และดูเหมือนหนูจะสนุกกับมันมาก บางคืนตื่นมาตี 1 นั่งตบมือให้ตัวเองซะอย่างงั้น :) จนแม่อดขำหนูน้อยวัย 8 เดือนไม่ได้  พ่อแม่ที่เคยมีลูกมาแล้วหลายคน อาจจะไม่เห่อเท่านี้ แต่สำหรับพ่อแม่มือใหม่ที่เพิ่งมีลูกคนแรกอย่างเรา สิ่งเล็กๆน้อยๆที่บ่งบอกพัฒนาการของลูก ทำให้แม่อดชื่นชมไม่ได้จริงๆ ต้องถ่ายรูป อัดวีดีโอ ส่งไปอวดป้าๆน้าๆจนได้ อยากจะบอกว่าแม่ถ่ายไว้ทุกอย่างที่เป็นลูก ...เท้าอวบๆคู่เล็กๆ ...หัวเหม่งๆตอนมัดจุก ...แก้มย้อยๆเวลาก้มหน้า ...และโดยเฉพาะรอยยิ้มของลูกเวลาชอบใจ มันช่างชื่นใจแม่ซะเหลือเกิน เมื่อเดือนที่แล้ว ตอน 7 เดือน หนูเริ่มคลานคล่องแคล่ว ปีนป่ายเก่งจนต้องซื้อคอกกั้นเด็ก จริงๆ แม่ก็ไม่อยากเรียกว่าคอกหรอกนะ มันฟังกวนใจยังไงไม่รู้ จะเรียกว่ากรงก็แย่ไปอีก เอาเป็นว่า เป็นอุปกรณ์ช่วยให้แม่สบายใจเวลาต้องวางลูกไว้ แล้วไปทำนู้นทำนี่พร้อมกับทำเวลาด้วย ยังไงแม่ก็ไม่ปล่อยให้หนูคลาดสายตาแม่แน่นอน  พอมาเดือนที่ 8 เดือน พ่อเลยสั่งให้แม่จัดรถหัดเดินมาให้ แม่ช้อปออนไลน์อีกตามเคย ก็เราแทบไม่ได้ออกไปไหนนี่นา Lazada มีทุกอย่างที่แม่ต้อง...

8 เดือนแล้ว พลังเยอะปีนเก่งสมเป็นเด็กปีลิง :)

รูปภาพ
ไม่น่าเชื่อเลย สำหรับคุณแม่วัย 40 (เอ็ดในอีกไม่กี่วันนี้) จะสู้รบปรบมือกับเด็กแรงเยอะ หิวบ่อย นอนน้อย ตาแป๋วทั้งวันอย่างหนูได้ ตั้งแต่เดือนแรกจนถึงวันนี้ 8 เดือนแล้ว ต้องขอบคุณลูกที่ทำให้แม่ค้นพบศักยภาพของตัวเองในวัยนี้ว่ายังไหว และยัง 'young at heart' เสมอเมื่ออยู่กับลูก 8 เดือนผ่านไป... รู้สึกเหมือนเพิ่งตั้งหลักได้ ระบบความคิดแม่ดีเลย์อีกตามเคยสินะ 5555 เริ่มจับทิศทางของลูกได้ ว่าจะรับมือยังไง เริ่มใจเย็น ไม่ลุกลี้ลุกลนเหมือนแต่ก่อน เริ่มเรียนรู้ว่าถ้าลูกไม่ง่วงเราก็จะเล่นกันไปเรื่อยๆ จนกว่าใครจะหาวก่อน (มักจะเป็นแม่เสมอ) เมื่อเจอปัญหาก็ค่อยแก้เฉพาะหน้า เพราะเราไม่รู้เลยว่าจะเจอกับอะไร ยกเว้น โรคภัยไข้เจ็บที่สำคัญๆ แม่ก็มีอ่านข้อมูลไว้บ้าง เผื่อความไม่แน่นอน แต่ก็หวังว่าลูกจะไม่เจออะไร และมันก็เป็น 8 เดือนที่เดินทางชีวิตโดยสวัสดิภาพมากๆ ไม่รู้ว่าลูกอึด หรือแม่เก่งกันแน่ โฮ่ะๆ แต่แม่คิดว่า น่าจะเป็นยาวิเศษจากน้ำนมแม่มากกว่า ที่ทั้งดีต่อใจ ดีต่อสุขภาพ และไม่ต้องซื้อหา โมณาของแม่ มีพัฒนาการของช่วงวัยตามตำราเป๊ะ ตรงบ้าง เร็วกว่าบ้าง ไม่ว่าจะช่วงของการอมมือ อมเท้า คลาน ...