อ้อมกอดของแม่...เป็นโลกทั้งใบของหนู (เมื่อลูกติดแม่ แม่ก็ติดลูก)

ในอาณาจักรซอย 5 ของหมู่บ้านเรา มีเด็กแรกเกิดรุ่นๆ โมณาอยู่หลายคน (สงสัยคนนิยมมีลูกปีวอกกัน จะได้น่ารักอย่างกับลูกลิง อิอิ ลิงจั๊กๆไง ) กิจกรรมยามเย็นของเราแม่ลูกก็คือ พาโมณาออกไปเดินเล่น สูดอากาศนอกบ้าน และแอบไปส่องเด็กบ้านอื่นบ้าง เพื่อดูลาดเลาว่า ต่อไปโมณาจะมีเพื่อนเล่นไหม การมีลูกก็ดีอย่างนี้นี่เอง เหมือนเป็นสื่อกลางให้บรรดาแม่ๆ กล้าคุยกัน ต่างคนต่างอุ้มลูกมาเสวนากันหน้าบ้าน เรื่องนมแม่บ้าง เรื่องผื่น เรื่องวัคซีน อะไรก็ว่ากันไป

แต่ที่สังเกตได้คือ เวลาออกนอกบ้าน โมณาจะหน้านิ่งมาก มองนั่นมองนี่เก็บข้อมูลอย่างเดียว น้อยคนที่จะหยอกแล้วยิ้มให้ เลยได้ฉายามาอีกว่า เสือ(สาว)ยิ้มยาก แม่ต้องคอยออกตัวว่า เวลาอยู่ในบ้านไม่ใช่แบบนี้นะคะ เพราะจริงๆแล้วส่วนใหญ่ก็จะอารมณ์ดีเมื่ออยู่กับแม่ ยิ้มทีหน้างี้แป้นแล้น แสนจะเริงร่า จนแม่ต้องคอยแบ่งรอยยิ้มไปให้ป้าๆน้าๆ ด้วยการถ่ายรูปส่งไลน์ เพราะเก็บรอยยิ้มไว้คนเดียวไม่ไหว และแม่เชื่อว่าคงดีต่อใจทุกคน เอ้า รับไปค่ะ :)

เรื่องเสือยิ้มยากนี่ แม่มานั่งคิดๆดูอีกที อาจจะเป็นเพราะไม่ค่อยได้เจอคนอื่นๆ บางวันแม่ก็ไม่ได้พาออกไปข้างนอก วันๆก็ขลุกกันอยู่สองคนแม่ลูก กว่าพ่อจะกลับ เวลาป้าๆมาหาก็เหมือนกัน กว่าจะยอมให้อุ้มแบบไม่มีน้ำตาได้ ก็ต้องจูนกันอยู่เป็นชั่วโมง ก็นานๆมาทีนี่คะ หนูไม่ชินจริงๆ แต่ถ้าหนูคุ้นเคยแล้ว ความน่ารักก็จะบังเกิด บางคนก็จูนติด บางคนก็จูนไม่ติด เหมือนคุณเธอเลือกเองว่า อยากจะติดกับใครมากกว่า แม่ล่ะอยากรู้เกณฑ์ในการเลือกคนของลูกจริงๆ ว่าอยู่ที่รูป รส กลิ่น หรือ เสียง กันแน่ หรือเป็นเรื่องของการถูกชะตา ก็ไม่รู้สินะ...

แต่ไม่ว่าจะให้ใครอุ้มก็ตาม ต่อให้เป็นพ่อจ๋าของหนูก็เถอะ ถ้าพักใหญ่ๆแล้ว ที่แม่เฟดตัวเองออกห่างจากระยะสายตาหนูนานเกินไป หนูก็จะเริ่มงอแง เหมือนเรดาร์ตรวจหาสัญญาณแม่ไม่เจอ เครื่องเตือนภัยก็จะดังขึ้นเป็นเสียงร้องแง!! หาแม่ๆ ทันที! ร้องแบบไม่ลืมหูลืมตา หน้าเน้อเบะแบบเต็มพิกัด เหมือนพ่ออยู่แล้วยิ่งเหมือนไปกันใหญ่ ในใจก็นึกขำ แต่ก็สงสาร ต้องรีบเคลื่อนย้ายตัวเองไปหาลูกรักโดยฉับพลัน

พอเห็นหน้าแม่ ลูกก็จะโผเข้าหาทันที แล้วกอดแม่ไว้แน่นด้วยความคิดถึงสุดชีวิต อย่างกับคนที่เพิ่งวิ่งหนีวายร้ายมา แล้วมาเจอยอดมนุษย์ผู้พิทักษ์มาช่วยชีวิตเอาไว้ แถมยังมีอ้อมกอดที่แสนจะอบอุ่นและปลอดภัย ไร้กังวล ...แม่ลูกกอดกันกลม ลูกก็อุ่นแม่ก็อุ่น รู้สึกดีที่ได้ทำหน้าที่เป็นยอดมนุษย์ของลูก เป็นอ้อมอกที่ลูกไว้วางใจมากที่สุด ในเวลาที่เค้ารู้สึกไม่ปลอดภัย ไม่ว่าจะร้องไห้หรือไม่ร้องก็ตาม ต่อให้แม่เหงื่อซกแค่ไหน ลูกก็จะกอดและหมุดหน้ามาซบๆดมๆกลิ่นกายแม่อย่างชื่นใจ โถ..เจ้าเด็กน้อยของแม่ เหม็นไหมล่ะลูก :)

มีบ้างบางวันที่แม่ยุ่งหน่อย บางทีก็นั่งทำงานหรือดูมือถืออยู่ใกล้ๆลูก และอาจจะเผลอละเลยความใส่ใจหนูมากไป ไม่ได้มองหรือเล่นกับลูกนานเกินไป สักพักก็จะมีเด็กตัวเล็กๆ ขาอวบๆ กลิ้งตัวมาแหมะที่หน้าตักบ้าง ขาแม่บ้าง แล้วเอาหน้ามาซุกไปมา บางทีก็หอมขา สูดดังฟอด ประมาณว่า แม่จ๋า หนูอยู่ตรงนี้นะ เล่นกับหนูหน่อย เล่นอ้อนแบบนี้แม่ต้องรีบวางมือจากโน้ตบุ๊กหรือมือถือด่วน รู้สึกผิดอย่างแรง จ้ะลูกจ้ะ แม่ขอโทษ




แต่ก่อนได้ยินคำว่า เด็กขาดความอบอุ่น เด็กมีปัญหา พ่อแม่ไม่สั่งสอน อยู่บ่อยๆ แต่เราไม่ได้รู้สึกกับมันอย่างจริงจังเท่าไหร่ แต่พอมีลูกเข้าใจเลยว่าเรื่องความอบอุ่นและความใส่ใจจากครอบครัวเป็นเรื่องสำคัญที่สุด เพิ่งอ่านเจอมาว่า "เด็กที่ได้รับความรักและคำชมเชยจากพ่อแม่เสมอ จะรู้สึกมั่นใจในตัวเองมากกว่าเด็กที่ถูกปล่อยปะละเลย"  คงเป็นเพราะจิตใจของลูกเต็มอิ่มและแข็งแรงด้วยความรักของพ่อกับแม่นั่นเอง ที่ทำให้ลูกกล้าที่จะก้าวสู่โลกภายนอกอย่างมั่นใจ และเห็นคุณค่าของตัวเอง

...และไม่ว่าจะไปที่ไหน ทำอะไร ขอให้ลูกเชื่อไว้เลย

ว่ายังมีแม่กับพ่อคอยให้กำลังใจอยู่เสมอ

มีอ้อมกอดที่อบอุ่นรออยู่เสมอ

ที่บ้านของเราและในใจของลูกตลอดไป...

"ถ้าแม่คือโลกของหนู หนูก็คือจักรวาลของแม่เลยค่ะ"

...รักโมณานะคะ เด็กดีของแม่